یک تورگردان طبیعتگردی در موضوع رفتار حاشیهساز یک راهنمای گردشگری با گورهای «تاسوکی»، میگوید: حمله به این جوان و آوار کردن همه خشممان بر سر او شاید سادهترین کار باشد. باید انصاف داشته باشیم و چشمانمان را بر مدیریت کلانی که عرصههای میراث فرهنگی را رها کرده و در محمل این هیاهو، در جایگاه مدعی نشسته، نبندیم.
رفتار یک گردشگر در یکی از سایتهای تاریخی سیستان و بلوچستان در فضای مجازی بحثبرانگیز شده است؛ رفتاری که تازگی ندارد اما سوالهای زیادی را پیش میآورد؛ مثلا اینکه آیا در قانون، جزایی برای رفتار مخرب و ناهنجار گردشگران تعیین شده است؟ اگر چنین است چرا همچنان شاهد تکرار، گسترش و حتی تشویق به ترویج این ناهنجاریها در بین برخی گردشگران و بعضا فعالان گردشگری هستیم؟
تصاویری از سفر دو فعال گردشگری به استان سیستان و بلوچستان منتشر شده که موجب ناراحتی دوستداران میراث فرهنگی شده. تصاویری که نشان میدهد این افراد از اسکلت مطالعه نشدهی باستانی پازل ساختهاند.
در بخش هیدوچ در شهرستان سیب و سوران در استان سیستان و بلوچستان و در روستای کَنت، قلعهای وجود دارد که به همین نام شهرت پیدا کرده است. روستای کنت در حدود 45 کیلومتر از شهرستان سیب و سوران فاصله دارد.
قلعهی سیب و سوران مرکز فرماندهی شهرستان سراوان در گذشته بود که مناطق کنت، هیدوج، زابلی، پسکوه، گشت و... را شامل میشده است. بنا به روایات تاریخی، اولین جایی که در سال 1257، نیروهای ناصرالدینشاه جهت کنترل منطقه به آنحا هدایت شدند همین قلعهی سب بود.
تاریخ دقیق ساخت این آرامگاه معلوم نیست ولی به دلیل قدمت بالای آن در سال 1378 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. حدس زده میشود این آرامگاه مربوط به دورهی سلجوقی یا صفوی باشد. برخی نیز آن را به ایلخانان نسبت میدهند. در این بنا قبرهایی در کف آن وجود دارد و نوزادانی نیز در بدنهی آن دفن شدهاند که دلیل این کار معلوم نیست.
قلعهی دزک در میانهی روستای دزک در شهر سراوان در استان پهناور سیستان و بلوچستان و در نزدیکی مسجد تاریخی دزک قرار دارد. دز به معنی دژ است و ک نیز برای تصغیر به آن اضافه شده و منطقهی دزک یعنی جایی که دژی کوچک دارد.
از سال 1362 خورشیدی بیش از 5000 قلم کالا که نشاندهندهی آداب و رسوم و فرهنگ مردم بلوچ است بوده است در این موزه گرد هم آورده شده است. این موزه به همت استاد عبدالله سپاهی و بدون حمایتهای دولتی بنا شده و نشاندهندهی ذوق و سلیقه و همت این مرد بزرگ است.
این بنا متعلق به دورهی پهلوی است و در سال 1388 خورشیدی با تغییر کاربری به موزهی محلی سراوان تبدیل شد. در این موزه آیینها و مراسم اقوام محلی، صنایع دستی و زندگی روزانهی مردم را شاهد خواهید بود. ساختمان اصلی موزه در حدود سالهای 1316 تا 1318 خورشیدی به دست هنرمند معمار؛ حسین طلبی ساخته شده است. در دورهی پهلوی اول محل سکونت فردی به نام کامران مافی بود و بعدتر به عنوان فرمانداری مورد استفاده قرار گرفت.
ایران نگری پروژه ایست که از دل خاکسترهای پروژه ای دیگر سر بر آورده و هدف آن آشنایی مردم با میراث تاریخی، فرهنگی، طبیعی و ناملموس ایران در قالب وب سایت است. ما می خواهیم سطح اطلاعات کاربران را بالا برده و تلاش کنیم تا با فرهنگسازی، محیطی را فراهم آوریم تا گردشگری آگاهانه در میان عوام مردم پدیدار شود و هر ایرانی به جای تخریب این میراث گران بها، تلاش کند تا آن را در بهترین حالت برای آیندگان به یادگار بگذارد.
تمام حقوق مادی و معنوی این وب سایت برای ایران نگری محفوظ است.
هر گونه استفاده از محتوای ایران نگری بدون کسب اجازه از آن قابل پیگرد قانونی خواهد بود.